Ashtanga Yoga’nın ana vatanı Mysore. Yüzlerce aştanga yoga tutkununun her yıl akın ettiği büyülü şehir.
Aştanga yoga pratiğime başladığım günden beri hayallerimi süsleyen Mysore’da “Pattabhi Jois Ashtanga Yoga Institute”de yoga pratiği yapıyorum.
Günler burada çok keyifli geçiyor. Aslına bakarsanız kendimi biraz da şanslı hissediyorum. Her yıl bin bir zorlukla insanlar bu okula aştanga yogayı pratik etmek için başvuru yapıyor. Aynı anda yüzlerce insan gelmek istediği ve şalanın da belli bir kapasitesi olduğu için ancak kısıtlı sayıda insan kabul edebiliyorlar. Ve böylece kayıt yaptırıp, kaydı kabul olanlar kendini şanslı hissediyor.
Sharath Jois (Pattabhi Jois’un torunu) ve Saraswathi Jois (Pattabhi Jois’un kızı) iki farklı şalada dersler veriyor. Sharat ileri seviye pratik yapan kişilerle “main shala” yani “ana şala” denen Pattabhi Jois’un ders verdiği şalada ders yapıyor. Saraswathi ise aynı okul adı altında başka bir binada her seviyeye açık dersler veriyor.
Bu yıl bir kaç ay üst üste Sharath’a başvurmaya çalışmama rağmen yoğunluk sebebi ile bir türlü kayıt yaptıramadım. Bu yüzden bu sene Saraswathi ile çalışıyorum. Başvuru kısmı ile ilgili bilgi almak isterseniz “Ashtanga Yoga Mysore’a Başvuru Nasıl Yapılır” adlı yazımı okuyabilirisiniz.
Saraswathi anlatılmaz yaşanır cinsten bir hoca. Hem aştanganın gerektirdiği disiplini size hissettiriyor hem de kadın olmasının ve yaşının getirdiğini enerji sayesinde tam bir anne şefkati ile sarmalıyor sizi. Çok güçlü bir kadın ve bir o kadar da şefkatli. Tabii bu benim deneyimim başkaları tamamen farklı bir yorumda da bulunabilir.
Saraswathi, Pattabhi Jois zamanında ilk ders vermeye başladığı sıralar Pattabhi Jois Amerika’ya yapacağı seyahatte onu yanında götürmek istememiş. Kadın olduğu için. O da “siz gidiyorsanız ben de gideceğim” demiş ve gitmiş. Yine aynı dönemlerde onun sadece kadınlara ders vermesini istemişler. O da “hayır siz hem kadınlara hem erkeklere ders veriyorsunuz. Ben de erkeklere ders vereceğim” demiş. Ve şimdi şalasını her yaştan kadın, erken aştangacılar dolduruyor. Biz kadın aştanga yoga pratiği yapanlara ise farklı bir örnek oluyor Saraswathi.
Biliyorsunuz yoga tarihinde Krishnamacharya zamanına kadar yogada kadınların yeri yokmuş. Ve Krishnamacharya eğer kadınlar ve çocuklar yoga yapmazsa yoga geleneğinin yok olacağını söyleyerek kadınları yoga dünyasına kabul ettirmiş. Tabii bu kadar basit olmamış kadınların yoga dünyasına girmesi. Ama şu an biz kadınların yoga yapmasında büyük emeği olan Krishnamacharya ve ilk kadın yoga hocalarından olan Indra Devi’nin bu konudaki katkıları büyük.
Sabah çok erken saatlerde başlıyor burada hayat. Aslında bir çok insan için gece başlıyor diyebiliriz. Sabah pratiğim sabah 07:00’de olduğu için benim işim daha kolay. Bakın şöyle aşağıdaki gibi esprili bir ilan hazırlamışlar bir aştanginin sabahı Mysore’da nasıl geçiyor diye. Gerçekten tam da böyle 🙂
Şimdi Mysore’da sabahı Sharath’ın ve Saraswathi’nin öğrencileri diye iki farklı açıdan anlatmak lazım aslında. Çünkü Saraswathi’de biz gerçekten rahatız. Kalabalık olmadığımız için Sharath’ın öğrencileri ile aynı geçmiyor sabahımız.
Gecenin bir köründe uyanıp pratik öncesi ritüellerinizi yapıyorsunuz. Herkesin ritüeli bir birinden farklı ama genel olarak yukarıda anlatıldığı şekilde. Sonra günlük pratiğinizi yapmak için şalaya gidiyorsunuz. Saraswathi’de biz sıra beklemiyoruz çünkü çok kişi yok. Şalaya vardığımızda kapıdan içeri girip ilk boş bulduğumuz yere matımızı seriyoruz. Belki en fazla 5/10 dk sıra beklemişimdir bu güne kadar.
Sahrath için ise aynı şeyi söyleyemeyeceğim. İnsanlar şalaya vardıklarında iki farklı bölümde sıra bekliyorlar. Birinci bölüm merdivenler. İkinci bölüm bekleme odası. Bekleme odasında sıra beklemek için önce merdivenlerde sıraya giriyorlar 🙂 Yani pratik saateleri 8 ise 7.30 gibi gelip önce merdivende sonra saat 8’de bekleme odasında içeri girmek için bekliyorlar 🙂 Sonra saatleri geldiğinde bekleme odasına geçip oradan Sharath’ın “one more” yani bir kişi daha demesiyle pratik yapmak için içeriye giriyorlar.
Herkes pratiğini bitirdiğinde kapının önünde bir hindistan cevizi suyu faslı başlıyor. Bu kısım her iki hocanın öğrencileri için aynı. Hindistan cevizi suyu ile hem insanlar pratik sırasında kaybettikleri suyu yerine koyuyor hem de sosyalleşiyorlar.
Bir çok kez pratiğin sonlarına doğru kendimi dışarıya atıp hindistan cevizine doğru koşmak istediğimi hatırlıyorum. Çok su kaybedildiği için dışarıya çıktığımızda çok susamış oluyoruz. Ve hindistan cevizi bunun için bire bir.
Ardından bazıları kahvaltıya bazıları eve dinlenmeye gidiyor. Eğer kahvaltıya gidecekseniz burada belli başlı kahvaltı yapılan mekanlar var. Santosha, Kushi, Anokhi Garden bunlardan bir kaçı. Bu mekanlar daha çok batılı tarzda kahvaltı yapan yerler. Bir de Hint usulü kahvaltı sevenler için mekanlar var. Ben sevmediğim için genelde ya Santosha’ya ya da Kushi’ye gidiyorum.
Günün geri kalan kısmı tamamen size özel. Ne yapmak isterseniz onu yapıyorsunuz. Haftanın bir günü Sharath’ın bütün öğrencilerine seslenişi var “konferans”. Bir de haftanın iki günü chanting derslerimiz var. Ama bunların dışında katılmak isterseniz şalada farklı eğitimler de düzenleniyor. Sanskritçe, Patanjali’nin yoga sutraları, ileri seviye chanting dersleri gibi. Bunlar da yetmezse şala dışında alabileceğiniz bir sürü farklı konuda dersler var. Anatomi eğitimi, rangoli atölyeleri, yemek dersleri, meditasyon vs..
Ben bu aralar pratik yapıp şalanın verdiği dersler dışında pek birşeye katılmıyorum. Eğitimler dışında kirtan gibi etkinlikler olursa onlara katılıyorum. Zaten pratik yapmak ta başlı başına yoğun bir süreç. Kalan zamanlarımda dinlenip kitap okuyorum ve biraz araştırma yapıyorum. Her sabah 2,5 saat yoga pratiği yaptıktan sonra bedeni dinlendirmek istiyor insan.
Şimdilik benden bu kadar. Şimdi akşam yemeği için dışarı çıkacağım. Başka bir gün de belki burada yapılan diğer etkinliklerden bahsederim size.
Mysore’dan sevgiler