Bali’de 13 güzel kadınla birlikteyim. İletişim şeklimiz çoğu zaman beden dili. Dans ediyor, meditasyon yapıyor ve bir birimize temas ediyoruz. İletişime ne kadar açık yada kapalı olduğumuzu görüyoruz her birimiz. Dans ederken bedenin özgürce akmasına izin vermek, hiç tanımadığın bir kadının göğsüne başını yaslayıp kalp atışlarını hissetmek ve bağ kurmakla aynı. Bakıyorsun gözlerine ve taa derinlerde senden bir şeyler buluyorsun. Ah Zeynep ne güzel derdi ‘Bak orada biri var. Onun da senin gibi arzuları, hisleri, acıları var. Bak ona. O senin aynan’. Baktım gözlerinin içine ve içimdeki kadını, çocuğu, erkeği, utangaç, kırılmış, yalancı, umutlu, mutlu bana benzer ne varsa onda olan hepsini gördüm. Hoşlanmadığın bir şey ile karşılaşınca bakmak bile acıtıyor insanın canını. Karşındaki sana ayna olunca inkar en kolay yol. ‘O öyle ama ben değilim, ben farklıyım’ diyebilirsin. İnkar edersin ve hayatına devam edersin. Ama izin verirsen ve alan açarsan gördüğüne ne çıkacağını kimse bilmese de dönüşüyor ve şifalanıyorsun. Küçük hareketlerle dans etmeye başlıyorsun ve birden bire kendini dans pistinin ortasında buluyorsun.
İşte böyle bir inzivadayım şuan. İnziva merkezine ulaşmak için merkez yoldan saparak pirinç tarlaları arasından uzun bir yol gidiyorsun. Yollar tek kişinin yürüyebileceği eğer bir valizin varsa ah keşke sırt çantası alsaymışım dedirten cinsten dar ve engebeli. Ama bir yanından nehir diğer bir yanında yeşillikler ve kuş sesleri ile artık bize çok kısaymış gibi geliyor.
Sabah erken saatlerde kalkıp grup yogası yapıyoruz. Benim kendi pratiğim aştanga olduğu için ben grup derslerine katılmayıp kendi yoga pratiğimi yapıyorum. Sonra vegan olarak hazırlanmış sağlıklı bir sabah kahvaltısı muz yaprakları ve egzotik çiçekler eşliğinde servis ediliyor. Kahvaltımızı bitirdikten sonra biraz dinlenme molası ve ardından öğlen başka bir çalışma için yine şalada buluşuyoruz. Şala sanskritçede ‘ev’ demek. Yogada da çok duyarsınız ‘yoga şala’ diye ‘yoga evi’ anlamına geliyor. Gerçekten kendini yabancı hissettiğin bir ülkede bir şalanın kapısından içeri girdiğin anda kendini evindeymiş gibi hissedersin. Yani en azından ben öyle hissediyorum.
Çalışma yapmak için buluştuğumuz şalanın üç tarafı kapalı, bir tarafı ise yemyeşil pirinç tarlalarına bakıyor. Burada ne yaparsan yap büyüleniyor insan. Çok etkileyici bir enerjisi var.
En yoğun çalışmaları öğlen buluşmasında yapıyoruz. Sabah uyandıktan sonra bu saate kadar konuşma yasağımız var. Hatta göz göze bakmaktan bile kaçınıyoruz. Biraz kendine dönmek ve kendi iç dünyanda olabilmek için inziva çalışmalarında genelde koyulan bir kural. Zeynep ve David ile yaptığımız inzivalarda da böyle konuşma yasakları vardı. Günün en çok sevdiğim bölümlerinden biri aslında. Birileri ile birliktesin, aynı ortamı paylaşıyor aynı havayı soluyorsun yani hala bir paylaşım var ama bu paylaşım sözlerle değil. Sözler aradan kalktığında hem kendine hem karşındakine daha da yakınlaşabiliyorsun. Aktif bir meditasyon hali.
Öğlen çalışması bitince akşama kadar serbest zamanımız oluyor. Bu serbest zamanda bazen havuz başında laflayıp zaman geçiriyoruz. Bazen odalarımıza çekilip uyuyoruz. Bazen de özel bir etkinlik oluyor ona katılıyoruz. Bugün o özel etkinliklerden birine katıldık. Öğlen çalışmamızı biraz daha erken bir saatte yapıp bizi almaya gelen minibüsle atladık ve ‘Tirta Empul’ adındaki bir tapınağa gittik. Bu tapınağa aynı zamanda ‘Water Temple’ diyorlar. Ama bu isim içinden su geçen tüm tapınaklara verilmiş genel bir isim. Adından da anlaşılacağı üzere bir su tapınağı. Akan bir nehir altına inşaa edilen bu tapınaklarda insanlar kötü ruhlardan arınıyorlar. ‘Tirta Empul’ ise bunların içinde en meşhurlarından biri. Bali’de hangi tapınağa giderseniz gidin giderken geleneksel kıyafetleri olan ‘sarong’ giymeniz gerekiyor. Sarong, 2-3 metrelik bir kumaş belinize dolayarak bağlıyorsunuz (pareo gibi). Ve onun üzerine kemer gibi takılan ayrı bir kumaş var, onu da çok önemsiyorlar. Bazı tapınaklar sarong verirken bazılarında ise kendi sarongunuzu kendiniz getirmeniz gerekiyor.
Yanımızda gelen rehber fotoğrafta görülen çeşmelerin her birinin başka bir anlamı olduğunu söyledi. Bunlardan bir tanesi kötü rüya görenler için. Her birinin altında yıkanıyor ve niyetini ediyorsun. Bu kısmı bitirdikten sonra genel bir arınma için yandaki havuza geçerek ritüeli tamamlıyorsun.
Havasından mı, suyundan mı, yoksa enerjisinden bilemiyorum ama akşam tapınaktan döndüğümüzde hepimizin yüzünde ayrı bir rahatlama vardı. Herkes bulduğu köşede sızmış kimi havuz kenarında kimi verandada. Bizde oda arkadaşım Tina ile erkenden odamıza çekilip uyuduk. İnanılmaz derin bir uykunun ardından sabah uyandığımda sanki günlerdir uyuyormuşum gibi bir hisle güne uyandım. Ve aynanın karşısında gördüğüm yüze bakarken içimden şunlar geçiyordu ‘Ayna ayna söyle bana kimdir bu gözlerine baktığım kadın’:)
Sevgi ile…